Η μέρα έφυγε, η πείνα ήρθε (όχι το Johnny Walker μην ακούτε τους διαφημιστές. Ακούστε την κοιλιά σας αγαπημένοι μου κοιλιόδουλοι). Το ψυγείο είναι άδειο και βαριέσαι απίστευτα να μαγειρέψεις (όχι εσύ, εγώ). Παίρνεις λοιπόν αγκαλιά όλα τα φυλλάδια που έχεις μαζέψει με κόπο τόσα χρόνια και κάθεσαι στην πολυθρόνα για να διαλέξεις τι θα φας σήμερα το βράδυ (όχι εσύ είπαμε, εγώ).
Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν κάνα σαντουιτσάκι. Σκεφτόμουν τον ξεροψημένο γύρο, την πίτα και τις τηγανιτές πατάτες και σχεδόν τον γεύτηκα. Παίρνω τηλέφωνο χωρίς να σκεφτώ δεύτερη φορά. Δυστυχώς ο γύρος τελείωσε αλλά έχουν λουκάνικα και σουβλάκια. Δεν έχω όρεξη όμως ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Κλείνω το τηλέφωνο και συνεχίζω την αναζήτηση.
Γιατί να μην πάρω κάνα κινέζικο? Ανοίγω 2 φυλλάδιο και τα διαβάζω συγχρόνως (εγώ, όχι εσύ. Αυτό θέλει ειδική προπόνηση για χρόνια σε μοναστήρι Σαολίν). Γλυκόξινο κοτόπουλο, πικάντικο χοιρινό σονγκ ταο, μοσχάρι σετσουάν, ρύζι στον ατμό, μπισκότα από γαρίδες και παγωμένα λύτσι γυρνάνε ξαφνικά γύρω από το κεφάλι μου. Θέλω να τα φάω όλα αλλά δεν μπορώ να διαλέξω κάποιο πιάτο. Διαλέγω λοιπόν και παίρνω γρήγορα τηλέφωνο για να μην αλλάξω γνώμη. Είναι τραγικό!!! Το Yasasu έκλεισε!!! Καταστροφή, κατάρα!!! Το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα (αυτό είναι από άλλη ταινία).
Θα πάρω pizza. Σίγουρη λύση! Δεν ψάχνω καν για φυλλάδια, παίρνω τηλέφωνο την pizzeria στην γωνία. Μία Σπέσιαλ 1 (Κασέρι Γκούντα, σάλτσα, ζαμπόν, μπέικον, μανιτάρι, πιπεριά, πεπερόνε) και μία hawaiian (Κασέρι Γκούντα, σάλτσα, ανανάς, ζαμπόν, μανιτάρι). Και τώρα περιμένω και γράφω, γράφω και περιμένω…Πεινάω… εσύ έφαγες?
Να σου πω την αληθεια δεν θα ελεγα οχι σε ενα κομματακι απο αυτη την πιτσουλα με τον ανανα… πετα κατι και απο εδω! 🙂
Kalo mou arese!!Ego perno to proto piato stin ikona..Miammmmmm
να δοκιμάσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την παρμεζάνα της ντόμινοζ σε λεπτή τραγανή ζύμη, ονειρεμένη (αλλά ακριβή, α νο, α νο)